Μία ακόμη μάχη
γιατί οι εκλογές δεν αποτελλούν μια ξεκομμένη διαδικασία απο το τι συμβαίνει
στον σύλλογο όλη την υπόλοιπη χρονιά. Μία ακόμη μάχη για να αποτελέσουν αυτές οι εκλογές μέσο έκφρασης του
ριζοσπαστικού πολιτικού δυναμικού που υπάρχει στη σχολή μας.
Σίγουρα ένας απολογισμός της
δράσης των δυνάμεων που παρεμβαίνουν στη ΣΕΜΦΕ δε μπορεί να χωρέσει σε μερικές
σελίδες, μια σχετικά κωδικοποιημένη προσέγγιση όμως μπορεί να μας βοηθήσει να
βγάλουμε πολλά συμπεράσματα σχετικά με το
τι εκπροσωπεί η κάθε δύναμη και αν τελικώς έρχεται και μπορεί να εκπροσωπήσει
τα συμφέροντα του συνόλου των φοιτητών.
·
Σε ποιο πλαίσιο τοποθετούνται οι φοιτητικές εκλογές?
Μια τέτοια προσέγγιση δεν
θα μπορούσε να αφήσει απ’έξω τη συγκυρία στην οποία πραγματοποιούνται οι
φοιτητικές εκλογές. Η αντιλαϊκή πολιτική που προσπαθούν να επιβάλλουν
κυβέρνηση-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. έχει φέρει τα αποτελέσματα που και περιμέναμε και περιμένανε.
Η γενιά των «700», όπως θα ήθελαν, τελικά ψάχνει μέλλον είτε στο εξωτερικό,
είτε σε voucher, είτε ρίχνοντας την χαμηλότερη τιμή στο
τραπέζι των μειωδοτικών για να δουλέψουν με 200-300 ευρώ, αφού πρώτα ξεπεράσουν
το 60% της ανεργίας. Προσπαθούν να πείσουν πως το μαύρο στα
δημοκρατικά μας κεκτημένα και η άνοδος της φασιστικής δυσπλασίας είναι κάποια
απο τα απαραίτητα συστατικά της εξυπηρέτησης του «εθνικού συμφέροντος».
Τοποθετείται επίσης σε
μια χρονιά κατά την οποία κλιμακώνεται η πιο βίαιη προσπάθεια εφαρμογής της
εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στη μεταπολίτευση. Μια μεταρρύθμιση που έρχεται
να τσακίσει κάθε κεκτημένο του φοιτητικού κινήματος των τελευταίων δεκαετιών (διαγραφές
φοιτητών, διάλυση πτυχίων και της όποιας επαγγελματικής προοπτικής, κατάργηση
ασύλου, φίμωση των φοιτητικών συλλόγων μέσα στα ιδρύματα και αυταρχικοποίηση
των διοικήσεων κ.α.). Τοποθετούνται τέλος σε μια περίοδο όπου η κατεύθυνση
του κράτους για εξατομίκευη, πειθάρχηση και κανιβαλισμό του φοιτητικού σώματος
υλοποιείται με πρωτοφανή τρόπο απο τους καθηγητές μέσα απο τη ραγδαία
εντατικοποίηση των όρων φοίτησης, παράλληλα με τη στοχοποίηση του φοιτητικού
συνδικαλισμού.
Αντιλαμβάνεται,
λοιπόν, ο καθένας το πόσο σημαντικό είναι στις φετινές εκλογές να σταλεί ένα
μήνυμα ανυπακοής απο τους φοιτητές στην κυβέρνηση και τα επιτελεία τους μέσα κι
έξώ απο τις σχολές!!
·
Ποια η τοποθέτηση των πολιτικών δυνάμεων?
ΔΑΠ:Εδραίωσε και με το
παραπάνω τον κυρίαρχο εκφραστή του ατομισμού και του κανιβαλισμού μέσα (κι έξω)
απο τις σχολές, απαξιώνοντας κάθε συλλογική διαδικασίατων φοιτητικών συλλόγων.
Η φοιτητική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, πρεσβεύει την απαξίωση του
φοιτητικού συνδικαλισμού αφού προσπαθεί μέσω του πελατειακού της μηχανισμού
(πάρτυ, εκδρομές, προσωπικές σχέσεις και κονέ με καθηγητές) να προβάλει τον
δρόμο της συνδιαλλαγής, της προσωπικής διαπραμάτευσης και της υποταγής. Λίγο
πιο συγκεκριμένα την περίοδο που έπαιρνε μέρος ένας απο τους πιο σπουδαίους
απεργιακούς αγώνες των τελευταίων ετών, αυτός των διοικητικών, η ΔΑΠ μπήκε σε
μόλις τρεις συνελεύσεις με ρητορία σκληρά κυβερνητική φτάνοντας σε σημείο να
αναπαράγει θέσεις γκεμπελίστικης εμπνεύσεως του στυλ «οι διοικητικοί κρατάνε
όμηρους του φοιτητές». Κατά τ’άλλα το μόνο πράγμα που κάνει στη σχολή μας είναι
να σαμποτάρει τις συλλογικές διαδικασίες δια της πλήρης απουσίας της.
ΠΚΣ (Επιτροπή Αγώνα): Η ΠΚΣ,
παρ’ότι μια αριστερή δύναμη κατάφερε και φέτος κι έπαιξε πρωτοφανή διασπαστικό,
εκφυλιστικό και σε κρίσιμες στιγμές οπισθωδρομικό ρόλο για το φοιτητικό σύλλογο.
Πολιτική της αφετηρία η ηττοπάθεια και η μοιρολατρία καθώς δεν πιστεύει
πως αγώνες του σήμερα μπορούν να νικήσουν, μεταθέτοντας πολύ βολικά οποιαδήποτε
λύση στην άλλη κοινωνία. Ο σεχταρισμός και ο απομονωτισμός, επίσης, που τη
διακατέχει (ξεχωριστές συγκεντρώσεις ΜΑΣ και μακριά απο αυτές των φοιτητικών
συλλόγων, συνελεύσεις ετών, καμία διάθεση σύνθεσης με οποιαδήποτε αριστερή
δύναμη στις συνελεύσεις και στα ΔΣ) καταλήγουν να λειτουργούν διασπαστικά για
το κίνημα και ουσιαστικά να απογοητεύει τον κόσμο που θέλει να αγωνιστεί. Λίγο
πιο συγκεκριμένα στη σχολή μας καθώς αδυνατεί να συσπειρώσει ένα αγωνιστικό
δυναμικό, παρατηρούμε την απαρχή μιας προσπάθειας να απευθυνθεί σε ένα πιο
συντηρητικό μπλοκ δίχως όμως να βάζει κάποια κατεύθυνση ριζοσπαστικοποίησης
αυτού, αλλά αντιθέτως να μετατοπίζει όλο και πιο δεξιά τον λόγο και την
πρακτική της, με εντονότερα παραδείγματα αυτά του ανοίγματος της σχολής
κατά την περίοδο του κοινού αγώνα διοικητικών-φοιτητών και της στάσης
(επιεικώς) απάθειας που κράτησαν απέναντι στην προσπάθεια των καθηγητών,
αλλαγής του προγράμματος σπουδών. Αυτό βρίσκει αντανάκλαση και σε κεντρικό
επίπεδο με το ΚΚΕ να σαμποτάρει οποιονδήποτε αγώνα δεν μπορεί να καρπωθεί
πολιτικά το ίδιο, όπως έγινε και με τους διοικητικούς.
ΑΡΕΝ:Πρώτα απ’όλα κάθε πολιτική
δύναμη που θέλει να απευθύνεται στην αριστερά έχει χρέος να παρεμβαίνει στον
εκάστοτε κοινωνικό χώρο για να ωθήσει τους συλλόγους σε μια πιο κινηματική
κατεύθυνση, επιλέγοντας τους αγώνες που θα δώσει κάθε φορά. Η παρουσία της ΑΡΕΝ
στο σύλλογό μας είναι μηδαμινή και η κυρίαρχη κατεύθυνση που βάζει είναι η
σύσταση, στον εκάστοτε χώρο, φορέων ενός πολιτιστικού αντιπροτάγματος
(εκδηλώσεις, πολιτιστικά στέκια, λέσχες, κυλικεία). Φυσικά τα παραπάνω είναι η
αποκρυστάλωση της πολιτικής λογικής του κομματικού της φορέα ΣΥΡΙΖΑ (εν αναμονή
για την αλλαγή κυβέρνησης-κυβέρνηση της Αριστεράς) απέχοντας από κινηματικές
διαδικασίες.
·
Κατά πόσο το ΑΚΥΡΟ-ΑΠΟΧΗ συμβάλλουν στην υπεράσπιση των συλλογικών μας
δικαιωμάτων?
Πόσο
«αχρωμάτιστο» και ουδέτερο είναι το να αποφασίσεις να μη πάρεις ενεργή θέση σε
μία πολιτική διαπάλη που διεξάγεται, όταν το κράτος προωθεί την απομαζικοποίηση
και την διαλυτοποίηση των συλλόγων και την απολιτικοποίηση των διαδικασιών? Η
πολιτική που ακολουθεί κυβέρνηση-Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ. και οι συνέπειες της δεν είναι
εγκεφαλικές καταστάσεις, υπάρχουν! Η απάθεια απέναντι σε αυτές μάλλον
καταστάλαγμα παρά ανεξαρτησία δείχνουν. Πράγματι, στη σημερινή συγκυρία η οργή
και η αγανάκτηση έναντι της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί, αλλά και σε κάθε
μορφή μαζικής διαδικασίας τείνει να εκδηλώνεται με το άκυρο-αποχή, μήπως όμως η
αποχή συμφέρει αυτούς που θέλουν να μείνουμε αμέτοχοι απέναντι στην πολιτική
τους?Μόνο η συμμετοχή και η
ενεργητική στήριξη και καθημερινά και στις εκλογές σε μια πολιτική λογική που
βάζει μία αγωνιστική κατεύθυνση για όλους μας μπορεί να αποτελέσει κάτι
προωθητικό.
·
Και γιατί να ψηφίσω τα σχήματα της σχολής μου?
Πιστεύουμε πως στις εκλογές πρέπει να δωθεί ένα
αγωνιστικό στίγμα και εντός το φοιτητικού συλλόγου και σε ολόκληρη την
κοινωνία. Καλούμε να αποτυπωθεί και στις
εκλογές αυτό που αποτυπώνεται στο φοιτητικό σύλλογο όλη τη φετινή χρονιά,
δηλαδή η ενίσχυση και η ηγεμονία εντός του συλλόγου ενός ριζοσπαστικού
δυναμικού. Τα σχήματα φέτος πρωτοστάτησαν σε δύο καίριους αγώνες που θα
καθόριζαν την πραγματικότητα εντός (ή εκτός?..) σχολής: Τον κοινό αγώνα
διοικητικών-φοιτητών, κατά τον οποίο σε μια περίοδο που η κυβέρνηση φαίνεται
ανάλγητη και για κάποιους οδροστωτήρας, έκανε ένα βήμα πίσω και επιχείρησε να
διαπραγματευτεί, και την προσπάθεια αλλαγής στο πρόγραμμα σπουδών όπου εκτός
των άλλων εμποδίστηκε (το αν θα ξαναγίνει είναι στα δικά μας χέρια) εκτός των
άλλων η εισαγωγή αλυσίδων και υποχρεωτικών εργασιών κ προόδων. Τώρα έχουμε ακόμη ένα μεγάλο αγώνα να
δώσουμε, καθώς έχουμε απέναντί μας τις 180.000 διαγραφές που εξανείγγειλε το
υπουργείο. Σε καμιά περίπτωση δεν πρεσβέυουμε λογικές του στυλ
οι εκλογές είναι η μητέρα των μαχών και γι’ αυτό τον λόγο ψήφος στην ενωτική
πρωτοβουλία που συμμετέχει και η ΑΝ.ΑΡ.ΠΑ. σημαίνει δυνατότερη παρέμβαση στον
σύλλογο, περαιτέρω αποδυνάμωση των κυβερνητικών παρατάξεων και κριτική στην
ρεφορμιστική αριστερά
ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΤΟΜΙΚΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΟΥΝ
ΔΑΠ-ΠΑΣΠ... ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΣΠΑΣΗ,
ΤΗΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ ΤΩΝ ΠΚΣ-ΑΡΕΝ...
Στις 7 ΜΑΗ στέλνουμε μήνυμα ανυπακοής στα κομματικά τους
επιτελεία... ΣΠΑΜΕ τη βιτρίνα της συναίνεσης!
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ-ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ
ΑΝΑΡΠΑ-ΡΑΦ
ΑΝΑΡΠΑ-ΡΑΦ
(ενωτική πρωτοβουλία των σχημάτων των ΕΑΑΚ στη ΣΕΜΦΕ)